Jakie są objawy zamrożonego barku?

Termin zamrożony bark jest mało popularny. Określa się nim dolegliwości bólowe oraz ograniczenia ruchowe występujące w obrębie obręczy barkowej. Częściej dotykają kobiet (70%) niż mężczyzn.

Czym jest zamrożony bark?

To stan zapalny stawu barkowego, który objawia się silnym bólem oraz ograniczeniem ruchomości barku. Wyróżnia się trzy fazy rozwoju tej dolegliwości:

I faza – zamrażanie – trwa od 6 do 9 miesięcy, w tym czasie pojawia się ból, który nasila się zwłaszcza w nocy, pojawia się także sztywność barku.

II faza – zamrożenia – ból nieco się zmniejsza, ale zwiększa się sztywność barku i jego ruchomość, wykonywanie codziennych trudności jest znacznie utrudnione, faza trwa od 9 do 16 miesięcy.

III faza – odmrażania – trwa od 6 do 24 miesięcy, ustępuje sztywność barku, zwiększa się także jego ruchomość.

Do typowych objawów należy silny ból w obrębie ramienia, który może promieniować do szyi, ramion i pleców. Chcąc uniknąć bólu większość osób ogranicza poruszanie barku, prowadzi to do częściowego zaniku mięśni. Wykonywanie codziennych czynności jest bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe.

Przyczyny i diagnostyka zamrożonego barku

Zespół zamrożonego barku najczęściej jest skutkiem urazu (złamanie barku) lub udaru. W obu tych przypadkach bark jest unieruchomiony na długi czas co sprzyja powstawaniu przykurczów i zanikaniu mięśni. Zapobiega temu odpowiednia rehabilitacji barku.

Ryzyko zamrożonego barku dodatkowo zwiększają:

– płeć,
– wiek powyżej 40 lat,
– niedoczynność lub nadczynność tarczycy,
– cukrzyca,
– choroby układu krążenia.

Diagnozę zamrożonego barku przeprowadza lekarz ortopeda na podstawie wywiadu oraz badania fizykalnego. Przede wszystkim sprawdza ruchomość barku i jej zakres. Dodatkowo może zlecić badanie USG, rezonans magnetyczny.

Leczenie zamrożonego barku

Najważniejszą rolę w leczeniu zmrożonego barku odgrywa fizjoterapia wspomagana dodatkowo lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi. Niestety rehabilitacja barku to proces długotrwały, może trwać nawet pół roku. Lekarz zleca zabiegi manualne oraz prądowe (fizykoterapia), które mają za zadanie zmniejszenie dolegliwości bólowe.

Szczególne znaczenie ma terapia manualna, która celowana jest miejscowo na punkty spustowe, struktury powięzi barku. Najczęściej stosowany jest masaż głęboki, terapia Stecco, suche igłowanie oraz metoda FDM.

Fizjoterapia najczęściej wzmacniana jest przez zabiegi fizykoterapeutyczne, przede wszystkim:

– laser,
– krioterapię,
– pole magnetyczne.

Trzytygodniowa rehabilitacja barku refundowana przez NFZ to stanowczo za mało, by przywrócić jego pełną sprawność. Rehabilitację należy kontynuować w gabinetach prywatnych, w warunkach sanatoryjnych lub kontynuować ćwiczenia w domu, zgodnie z instruktarzem fizjoterapeuty.

W leczeniu zamrożonego barku najważniejszą rolę odgrywa czas. Podjęcie rehabilitacji barku w pierwszej fazie przynosi bardzo dobre efekty, bark może powrócić do pełnej sprawności. W fazie II i III okres rehabilitacji trwa znacznie dłużej. W skrajnych wypadkach może okazać się konieczność przeprowadzenia operacji chirurgicznej.